Glanzig fonteinkruid (Potamogeton lucens) is een overblijvende, ondergedoken waterplant die behoort tot de fonteinkruidfamilie (Potamogetonaceae). Onder water worden vaak grote matten gevormd. De soort staat op de Nederlandse Rode Lijst van planten als algemeen voorkomend en matig afgenomen. De plant komt van nature voor in Europa, West- en Midden-Azië en Noordwest-Afrika. Het aantal chromosomen is 2n = 52.

De plant wordt 60 - 200 cm lang en heeft een wortelstok. De stengel is meestal sterk vertakt. De ondergedoken, lancetvormige, doorschijnende, 10 - 25 cm lange en 1 - 5 cm brede bladeren zijn in een 1 - 2 cm lange steel versmald, hebben 9 - 15 hoofdnerven en een wigvormig voet. De bladrand is vrij sterk gegolfd tot gekroesd en is zeer fijn getand. De top is toegespitst, afgerond of heeft een inkeping. De bovenste bladeren hebben soms een uittredende, gekromde middennerf, die boven het water uitsteekt. De grote steunblaadjes zijn kruidachtig. Er zijn geen drijfbladeren.

De plant bloeit van juni tot in september met groene bloemen aan een tot 30 cm lange bloemstengel met een knotsvormig verdikte top, die bijna net zo breed is als de daarboven zittende, tot 6 cm lange aar. De 3 - 4 mm lange kelkblaadjes zijn licht lila.

De vrucht is een ronde, 2,5 - 4 mm grote steenvrucht met een korte snavel en aan de voet van de buikzijde zit een knobbeltje. Het kiempje heeft de vormt van een spiraal.

De plant komt voor in zoet, voedselrijk water.

Een bron van ongerustheid bij vijverliefhebbers is het bruin worden van de bladeren van het glanzend fonteinkruid. Dit kan verschillende (natuurlijke) oorzaken hebben:

Als eerste oorzaak houdt glanzend fonteinkruid van halfschaduwrijke plaatsen. Wanneer ze te zonnig staan, of het water gedurende een periode te lang is opgewarmd, zullen de bladeren bruin verkleuren. Zet men de planten weer in een meer schaduwrijke omgeving, dan kleuren ze terug donkergroen.

Als tweede oorzaak verkleuren oudere bladeren bruin wanneer zich uit hun oksels nieuwe, jonge bladeren hebben gevormd. Slakken eten aan de jonge, zachte bladeren.

Een derde oorzaak van het bruin worden van de bladen van fonteinkruiden kan te wijten zijn aan een te hoog ijzergehalte in water waardoor het ijzer als roestvlokken neerslaat op het fonteinkruid. Vooral grondwater bevat soms veel ijzer en men wacht best af tot al het ijzer is neergeslaan op de bodem van de vijver.
Ook stof is een grote vijand van het glanzend fonteinkruid. Door wind kan er stof in het water terechtkomen en de bladeren bevuilen.

(tekst: , foto: Karelj, Wikimedia Commons)